geceye bir anı bırak

13 mart pazar

işte 2. sınıfa falan gidiyorum. din konusuna acayip eğilimliyim. sürekli kitaplar falan okuyorum böyle. bir gün şu tarz bir şey okudum; "eğer canınız tehlikedeyse namazı bozup devam edebilirsiniz." e tabi kafa o zamanlar pırıl pırıl. bir gün evde kimse yok, akşam namazı kılıyorum. ilk oturuştayım, bi takırdı duydum. 8 yaşında çocuğum, korktum haliyle. tabi yeni öğrendiğim bilgi de kafada parıldadı hemen sessizce kalktım ayağa gittim mutfaktan hemen ekmek bıçağını kaptım klasik. hea höa diye bağırdım. kimse çıkmadı tabi. sonra bıçağı seccadenin yanına koyup sessizce namaza devam ettim. bu da böyle bir anımdır.

bir yıl boyunca sürekli ablama " havuza gidelim, eğleniriz biraz " dedim. ama ablam sürekli çalıştığı için bana vakit ayıramadı. gidemedik.. en son isyan bayrağını çekip "yeter artık, neden hep ben sana uyuyorum, birazda benimle ilgilen, bıktım senden" diye bağırdım. ve ablam 10 dk sonra odaya gelip beni çağırdı balkona bi gittim ki ne göreyim: ablam balkonun giderini çorapla tıkamış, 2 kova su dökmüş "gel al sana havuz belki yüzemeyiz ama ayaklarınızı ıslatabiliriz " dedi.. şu an mal gibi ayaklarımızı balkonda olan azcık suyun içinde bekletiyoruz.. hiç bir atraksiyonu yok ayaklarım yaşlıların ki gibi buruş buruş oldu.. ama beni mutlu etmek için yaptığı aşikar.. bazen insanları mutlu etmek için para değil iki kova su yetiyor..

bir keresinde evde yalnızdım wc kapısını kapatmadan sıçmaya girdim.... ve işim bitmeden annem geldi... di... di....

staj yaptığım zamanın ilk haftalarıydı -teknik ressamlık bölümü-yaz tabi sıcacık hava bide oruç tutuyoruz falan.stajda da her 30 dakikada bir elimi yüzümü yıkamaya giderdim sahura kadar ayakta kaldığım için uykusuz oluyordum.yaklaşık bir hafta boyunca yarım saatte bir ,bir saatte bir gidiyorum tuvalete ve ne zaman gitsem de şansa boş oluyordu.her neyse konuya geliyim,yine staj günü elimi yüzümü yikamaya gittim birde baktım içeride kadın var elini yıkıyor..bana baktı sonra bir kahkaha koptu bende o anda fark ettim ki yaklaşık 1 hafta kadınlar tuvaletine girmiştim. not: bende diyordum ki klozetin yanında neden pet kağıtları var..meğersem...

sevdiğim adam gün batiminda bir vapurdayken göğsümde uyuyakalmıştı. güneşin hafif kızıllığı kıymetlimin kivir kivir saçlarında geziniyordu. bir elim tam da kalbinin üstündeyken diger elim bu anı ölümsüzleştiriyordu. 19 yıllık hayatımın en muazzam anıydı şüphesiz. en huzurlu nefes alışlarımdı,deniz kokusunun sevdiğimin kokusuna karıştığı an..

eniştemin teyzeme yeni evli oldukları zamanlarda doğum günü hediyesi olarak kaplumbağa alması... teyzem anlatırken bile o kadar dolaşıp bana arkadaşlık eder diye gidip kaplumbağa almış diyerek hala sinirleniyor.

i̇lk okuladayken yanlışlıkla bisikletle bi kıza çarpmıştım

okuldan bi kere erken çıkıp çekirdek kola yapmıştık, en sevdiğim insanlarla beraberdim o çekirdeğin tadını hiçbir çekirdekten alamadım.

ablamın kına gecesini yapıyorduk güldük oynadık sıra kına yakmaya geldi ama duvağı naptık bilmiyoruz bi türlü bulamıyoruz . müzik kapatıldı ışıklar kapandı ortam hazırlandı ama duvak yok . ablam bekleme odasında ağlıyor duvağım yok ben napacağım diye . tabi o sırada misafirlerde sabırsızlanıyor bi yakamadılar diye söyleniyorlar . diğer abiamda napsak diye düşünürken 4-5 yaşlarındaki yeğenime mikrofonu vermişti o da küçük kurbağa şarkısını söylemişti . i̇çerde ablam ağlarken yeğenimin küçük kurbağasını hiç unutmam jajsjsj neyseki ertesi gün kınası olan arkadaşı o günlük duvağını getirmişti de sorunu hallettik . tabi eve geldiğimizde asılı olan duvağı görünce yeni bir sinir krizi geçirmiştik.

önden belirteyim olay yazlıkta geçiyor ve bizim yazlık dağbaşı bir yerdeki tek site koloni gibi. 2 sene önce kurban bayramı zamanıydı, yazlıkta kurban kesilecek siteye koyunlar getirilmiş, çocuk parkının arkasına mezbaha gibi bir yer kurulmuş. mezbaha dediysem öyle bir yapı beklemeyin, koyunun asılması için 3 tane büyük demir çubuktan oluşan bir askı var koyunlar orada kesiliyor. biz de sitenin bıçkın delikanlıları olarak koyunları kamyondan indirip mezbahaya götürmeye yardım ediyoruz. koyunlar kesiliyor etler ayrılıyor vs. kafaları da müsait bir yere diziliyor ki kaç tane kesildiği belirlensin diye. neyse kesim işlemi bitti kafaları almadılar koydukları yerden, biz aldık bir tane kafayı. sitede ada gibi bir yer var ve o adada 1 tane yapılı ev var geri kalan evler dört duvar atıl olarak duruyor. biz de o yaşanılan evin yan tarafını daha o ev yokken mesken edinmiştik, kendimize göre yapmıştık. duvarları boyadık, oturmalık yerler yaptık bir kaç meyve kasasından falan. o kafayı tabii ki oraya götürdük ve bir teneke peynir kazanı bulduk. içine ateşimizi yaktık koyduk baya boynuzlu moynuzlu kafayı üstüne. neymiş kendimizce şaman ayini yapıcakmışız. salaklığın daniskası. tabii o kafa tüylü müylü bir şey olduğundan yanmaya başladı, yanınca da haliyle duman çıktı. bu dumanı gören yan evin sahibi tüfekle dışarı çıktı ve bize bağırmaya başladı. biz de ne oldu abi diyerek hiçbir şeyden haberimiz yokmuşçasına çıktık. adam haklı bir şekilde saydı sövdü, biz de adama kıldık zaten ve dikine gittik. bunlar yaşanırken adamın elinde tüfek olduğunu belirtmek isterim. sonra o tüfekli adam havaya bir el ateş etti ve bizi kovalamaya başladı. biz de öteki güvenli evimize kaçmıştık. çok aksiyonlu bir anıydı. şimdi o evin sahibiyle gayet iyi dostuz.

başımdan geçen bir olayı anlatayım. tarih 23 kasim 2017. isparta'da öğretim görevliliği yapıyorum. antalyada çok yakın bir arkadaşım aradı. adı, yeliz. antalya'da öğretmenler gününde kaleiçinde holly stone bar da ogün sanlısoy konseri varmiş, konser afişlerini görmüş aklına ben gelmişim. biletleri alıyorum yarın çık gel sana öğretmenler günü hediyem olsun dedi. ben de ogun sanlısoy hayranıyım. ciddi hayranıym hem de. (adamin yaptığı müzik, duruşu, şarkı sözleri falan cok baska azcık öveyim kralı) afedersiniz kaba bi tabir ama anırsa bile dinlerim. neyse dur ben bi düşüneyim dedim yarın dersim var çünkü erken biterse atlar gelirim dedim(ısparta antalya arası en fazla iki saat) tamam haber edersin dedi kapattık telefonu. sonra düşündüm dedim kız o kadar düşünmüş aramış eşşeklik yapma git. aradim yelizi tamam yarın geleceğim dedim. neyse ertesi gün oldu okula gittim dersi biraz erkene almıştım öğrenci arkadaşlara da danışıp. dersi işledim akşam beş gibi ısparta otogara gittim. dersin kaçta biteceğini otogarda kac gibi olacağımı tahmin edemediğim icin bilet almamıştım. zaten ispartada yaşayanlar varsa bilirler saat başı araba var antalyaya. neyse girdim otogara hic firma falan aramadan bi tane amca antalya diye bagiriyo müşteri topluyor. antalya şimdi hareket edecek çıkıyor vs diye bagiriyor. klasik otogar cazgirlari. bi an akil tutulması yasadim heralde amcanin peşine düştüm aldim bileti saat 17.15 te otobus kalkacak. bilete bakiyorum bilette cizre seyahat gibi bisey yaziyor ama beni bindirdikleri otobus "nuhoglu karadeniz" kisa bi tavsiye. bir cok otobus firmasina binmişimdir bunun kadar kötüsü denk gelmedi, uzak durun. gectim oturdum yerime en arkalardan bi yerdeyim. hatta en arka dörtlunun hemen önündeyim. otobus samsundan mi rize den mi ne bi yerden geliyor isparta uzerinden antalyaya devam ediyor. neyse otobüs hareket etti baktim şoför baska bir güzergahtan gidiyor. smdi o bölgeyi bilenler bilir ispartadan antalyaya direk geçiş var butun otobüs firmalari o yolu kullanır iki komsu şehir zaten ama bu otobus burdur uzerinden gidiyor antalyaya. he yol cok uzuyor mu derseniz yarim saat 45 dakika uzuyor ee ama toplam yol zaten normalde 2 saat. burdur uzerinden gidince 2 saat 45 dakika falan olmus oluyor. neyse vardir bi hayr dedim moralimi bozmayayim dedim sonucta cok sevdigim arkadaşımla ogun konserine gidicez, mutluyum. burdur yolunda giderken arkamda oturan biri dikkatimi cekti. telaşla telefonda birilerini arıyor ağlamaklı falan. her halinden bi sorun oldugu belli. muavine bir seyler soruyor muavin tersliyor falan. saka maka muavin cok atarliydi ya. yolcunun biri su istedi kalk kendin al diyip yolcunun uzerine yürümüştü. ariza bir tipti. neyse arkadaki arkadaş geri donelim. telaşlı panik halini görünce selam verip bir sorun olup olmadigini sordum. şimdi bu arkadasin sorunu şu; isparta da askermis, acemi egitimi bitmis urfaya gidecek. antalya havalimanından ucagi var ama bu arkadasa da otobusun burdur uzerinden gidecegi söylenmemiş. zaten yabanci, gariban belli. otobus normal guzergahindan gitse antalya girişinde, havalimani yakininda inecek uçagina yetisebilecek ama otobüs burdur üzerinden gittigi icin havalimaninin tam tersi tarafından antalyaya giriş yapıyor. arkadasin elinde eski bi telefon askerlerin kullanabildigi tarzda onunda sarji bitti birileriyle konuşurken. neyse biz sohbet etmeye basladik sorununu anlayinca. yan koltukta antalyalı bi arkadas da muhabbete katildi. i̇nternetten araştırıyoruz çocugu nerde indirsek havalimanina yetisebilir. bu arada ben telefonumu verdim arama yapabilsin diye. birkaç yeri aradi urfadan. baska bir skntisi daha var ki bu en muhimi. bu arkadas (adını sorup öğrendim, şahin) askere gelmeden once kiz kaçırmış ve evlenmişler. aileler küs. kizin ailesi de şahinin ailesi de sirt cevirmisler bunlara. daha muhimi kiz hamile ve hastaneye kaldirilmis doğum yapmak için. i̇ste aksilikler üst üste gelir ya. şahin de panik halinde. telefonun sarji yok, bindiği otobüsün güzergahı cok sacma, uçagi kacircak falan aksiliklerden bunalmis. neyse biz biseyler yapmaya çalıştık araştırdık netten falan antalyada bi yerde (havalimanina en yakin yer olarak tahmin ettigimiz bi yer) otobüsten inmesini sağladık. o ara tlbi numara bulup taksi de cagirmistik şahin indi gelen taksiye bindi gitti. ben de sonra kaleicine gittim yelizle bulustum konseri beklerken mekanda (holly stone) calisan yelizin arkadaşından haber geldi konser iptal olmus. saka yapiyor sandık ama gercekmis. ogun sanlisoyun gitaristinin babasi yogun bakıma alinmis o yuzden iptal edilmiş konser. biz de yelizle takıldık kale icin de hasret giderdik snra ben gece ispartaya geri dondum. gel zaman git zaman vakit geçti, ikinci donem mayıs ayinda falan ben gidip askerlik icin tecilimi bozdurdum. ağustos'ta askere gidecegim. temmuz ayında askerlik yerleri açıklandı yedek subay olarak istanbul maltepe de ikmal maliye okuluna cikti askerlik yerim. ağustos ayinda gittim basladi askerlik. yedek subay egitimi 75 gün. i̇ki bucuk ay yani. i̇ki ay spor ve teorik derslerle ilgili egitim aldik sinavlara girdik vs sonra kura çektik asil gorev yerlerimiz belli oldu. ben de hakkari/otlucayi cektim kura da. neyse kuradan sonra son 15 gun kura çektiğin yerdeki görevinle alakali eğitimler alıyoruz. herkes gidecegi yerdeki goreviyle alakali hir nevi staj yapiyor. benim gorevimde emniyet muhafiz bölüğu takım komutani. toplam 42 kisiydik herkesi görevleriyle ilgili yerlere dagittilar kışla içinde. biz 6 kisiyi de emniyet muhafiz bölüğüne gönderdiler. gittik ilk gun bölük komutaniyla görüştük bugü takılın yarın sabah gelin ictimayı uzaktan izleyin işleyişi görü dedi. emredersiniz dedik devam ettik. ertesi gün sabah sekizde ictima var, gittik kenarda izliyoruz. askerler siraya girdi yoklama alindi vs. ortalarda bi tane sivil kiyafetli biri dolaşiyor. etrafinda da askerler var belli sevilen bir tip. ya ben bu simayı bi yerden hatirliyorum ama nerden nerden bi türlü çikaramiyorum. o ara komutan geldi ictimayi aldi gitti. benim aklim hala o askerde ben bunu nerden hatirliyorum. düşün düşün sonunda jeton düştü. askere seslendim gel buraya diye, geldi yanima: şahin durak/ sanliurfa, emret komutanim! dedi. şahin beni hatirliyor musun dedim. yüzüme bakti bakti hatirlamaya calisti. (sahinle antalya yolculugunda ben de sac sakal vardi tabi, askerdeyken sinek kaydi olunca birden hatirlayamamasi cok dogal, anam babam bile tanimamisti beni sacsiz sakalsiz). sahine hatirlattim 24 kasim 2017 isparta antalya otobusu dedim. jeton düstü. gozleri doldu. aglamaya basladi ben de saskinlik icindeyim. yani boyle bi tesaduf. hayatimdaki en nadir anlardan. sarildi bana o an komutan-asker iliskisi iki dakikaligina ortadan kayboldu.(her ne kadar yedek subay olsak da subay rütbesinde oldugumuz icin bi otorite az buçuk oluyor) şahin noldu dedim naptin yetisebildin mi uçagina diye sordum. eşin hamileydi naptiniz dedim? sahin aglamakli olarak anlatti. o gün yetisememis ucagina, otobus bileti almis oyle gitmis. esinin dogumuna da yetisememis ucaga gec kaldigi icin. daha kotusu cocuk dogduktan iki saat sonra vefat etmiş. gittiginde sadece cocugunun cansiz bedenini gorebilmis. duygulandik. oturduk cay ictik. sivil geziyordu askerde son gunuymus, bitmis askerligi urfaya donecekmis o gun. kisladan cikana kadar önüne gelene anlatti bakin bu komutan bana yardim etmisti telefonunu vermisti yardimci olmustu bana diye. yani yaşam gercekten cok ilginc, dunya cok kucukmus. hayatin cok buyuk tesaduflere gebe oldugunu ogreten bir animdir. saygilar.  not; imla ve noktalamalardan dolayi cok ozur dilerim. klavyemin adiliği.